Datos técnicos Lonxitude: 11.42 kms
Tipo: Lonxitudinal
Tramos de GR homologados y tramos non sinalizados
Altitude máx: 496 ms
Altitude min: 206
Tempo: 3 h 20 min.
Saida desde o parque forestal do monte Vixiador (Candeán - Vigo) e chegada no parque forestal de Cotogrande (Cabral-Vigo)
M.I.D.E.: 9 (1 severidade, 2 orientación, 2 dificultade, 2 Esforzo)
Podedes ver e descargar a ruta en Wikiloc.
Comentarios Andaina lonxitudinal organizada pola asociación cultural O Coto de Cabral. A andaina foi pensada para facer por persoas de todas as idades e participaron unhas 200 persoas. Como podedes imaxinar ao ir con carros de bebés e nenos pequenos a andaina levou tres horas e pico, ademáis de que se fixeron 2 avituallamentos mais as paradas necesarias para xuntar ao grupo, co que a andaina se pode facer en moito menos tempo.
Aspecto da andaina pocos minutos antes de comenzar
A idea da organización da marcha foi dar a coñecer os montes en man común de Candeán e Cabral dun xeito tranquilo e accesible a todas as idades. Así a andaina transcurre por pistas anchas e por algo de asfalto sen ningún desnivel pronunciado e a maioría do percorrido vai seguindo sendas homologadas como o GR 94 e GR 53. A andaina convídanos a coñecer a fauna, flora e paisaxe destes montes, sen esquecer a parte de lecer que conteñen os seus parques forestais. Tamén serviu para expresar a problemática que vén padecendo o monte mancomunado de Cabral do que vos falarei mais adiante.
Parque forestal do Vixiador
A andaina comenza no parque forestal do Vixiador (lugar onde se fai unha popular romería a comenzos de setembro).O Monte do Vixiador ten unha superficie de mais de 180.000 m2 e atópase a mais de 400 m de altitude, desde onde
se poden contemplar unhas magníficas vistas do val da Louriña, os montes de
Portugal, a serra do Suído e a ría de Vigo.O parque é ideal para pasar un día de lecer, xa que conta con numerosas
fontes de auga potable, asadeiros e mesas. Collemos dirección noroeste seguindo o GR 94 que vai dar á Madroa para ver a ría de Vigo. Logo collemos á esquerda e viramos de novo dirección ao parque forestal do Vixiador e pasamos a carón da mámoa Costa Freiría I, ainda que non paramos a ollala. No parque destacan dúas mámoas pertencentes á
Cultura Megalítica (IV a II milenio a.C.) que, xunto con outros dolmens e
mámoas, constitúen un cinto de enterramentos tumulares nos lindeiros dos
concellos de Vigo e Redondela. Hai unha ruta duns 5 kms onde se poden observar ata 13 mámoas pero terá que ser noutra ocasión.
Castiñeiros observando a andaina
Por toda esta zona do Vixiador, ainda que lin que a maioría de árbores son os piñeiros, a verdade é que o que mais atopas no camiño e o que mais destacan son as frondosas: carballos, castiñeiros, bidueiros, nogueiras, freixos,...), unha maravilla, acostumados como estamos por estes lares a ver extensións de piñeiros e eucaliptos nos nosos montes.
A lagoa de seixos
O seguinte punto interesante do percorrido é a lagoa dos Seixos. En 2006 a comunidade de montes veciñais de Candeán acondicionou esta zona para convertila nun refuxio natural de especies acuáticas. Sitúase nos nacentes do ragato San Cristovo. A variedade de formas de vida vexetal e animal fai deste hábitat un espazo de gran riqueza complementario aos montes que a arrodean. Píntegas, sapos, rás... son só algunhas das mais de doce especies animais que se poden observar nesta lagoa.
Seguimos o camiño dirección a Cabral, e chegamos ata o campo de golf do aeroclub, alí puidemos obervar a lagoa Mol tamén chamada de Retorta, é unha pequena lagoa que se atopa preto do nacemento do río Lagares e onde nidifica a galiña de río e o alavanco.
A lagoa Mol
Seguimos dirección ao aeroporto e xusto enfronte do megagaraxe paramos a facer outro avituallamento, nun pequeno bosque que recomendo visitar porque parece mentira que diante dunha pedazo de obra industrial como é o aeroporto haxa este recuncho de natureza e tranquilidade (a foto que encabeza esta crónica foi sacada ahí). Seguendo o regato Lagares damos cun muiño de auga restaurado e imos ata a rotonda do aeroporto.
Muiño de auga restaurado enfronte do aeroporto
De ahí nos metemos por detrás do Ifevi ata chegar ao parque forestal de Cotogrande, ata a zona de Liñeiriños, final da nosa andaina e onde está proxectado un macrocomplexo comercial o que arrasaría con esta fermosa zona. É unha mágoa que a veciñanza non se poña dacordo, pois seica hai división e posturas enfrontadas coa directiva da comunidade de montes pois, según me contou algún dos comuneiros alí presentes, están tomando decisións sen contar co resto de comuneiros como apoiar o Porto Cabral ou facer unha serie de aterramentos que están poñendo en perigo, por exemplo, o camiño de San Pedro, unha corredoira que daba acceso á capela de San Pedro e paso de moitos veciños de Cabral cara á feira de Puxeiros para vender e mercar gando.
Pois iso...
Desde o meu punto de vista, que non é interesado agás o meu interés por camiñar, prefiro facelo poo monte e non por un área comercial. Opino que hai outros sitios en Vigo onde poder plantar un área comercial. A min chéirame a pelotazo, tendo en conta que os que mais monstran interés sexan os políticos e os empresarios. Eu, de todos modos, vos convido a que vaiades polo parque forestal de Cotogrande e botedes unha ollada para ver o que suporía facer un proxecto tan grande nesa zona. Aquí vos deixo un vídeo que trata sobre o Porto Cabral.
En resume, andaina relaxada que se pode facer en menos tempo e que contou cunha organización de dez. recomendable para coñecer zonas de Vigo que incluso, para moitos vigueses son descoñecidas.
Podedes ollar todas as fotos da andaina pinchando aquí.
Datos técnicos
Lonxitude: 13.43 kms
Tipo: Circular
Non sinalizado
Altitude máx: 246 ms
Tempo: 3 h 54 min.
Saida e chegada no pavillón municipal de deportes de Gondomar.
M.I.D.E.: 9 (1 severidade, 3 orientación, 2 dificultade, 3 Esforzo)
Podedes ver e descargar a ruta en Wikiloc.
Comentarios Andaina circular organizada pola Asociación Deportiva Vincios (por certo que moi ben organizada) que ten dúas partes ben diferenciadas: ata
a metade do percorrido vaise pegado ao río Morgadáns e da metade adiante transcurre a meirande parte por pequenas estradas. Durante o transcurso desta relaxada andaina podemos observar e disfrutar tanto da natureza do bosque de ribeira como da arquitectura civil relacionada co río como pontes, muiños, acueducto, levadas, peiraos, lavadoiros... A ruta non ten sinalización de ningún tipo polo que fai falta gps para seguila.
Aspecto da 2ª Andaina AD Vincios
A ruta comenzámola no pavillón de deportes de Gondomar. De ahí nos achegamos ata o parque que se atopa detrás do campo de fútbol e seguimos o paseo a carón do río pola súa marxe dereita. Xusto ao entrar no parque se atopa a unión do río Morgadáns e o río Zamáns, tamén coñecido como río Vilaza, a partires desa unión e ata a desembocadura o río chámase Miñor que lle da nome á zona: o val Miñor. Pasamos por detrás do campo de fútbol, cruzamos a estrada PO-331 e imos ata o parque gondomareño de ánimas, parque que debe o seu nome
á ponte medieval que alí se atopa. O parque está a carón da rotonda da estrada
que vai de Gondomar a Tomiño.
Ponte de Paradela ou das almiñas
O camiño vai seguir neste primeiro treito a marxe esquerda do río Morgadáns. Aos 50 metros xa nos imos atopar coa primeira xoia
que é a ponte medieval de Paradela ou de ánimas, chamada así por ter un peto de almiñas. Estes petos recollían pequenas ofrendas e limosnas dos camiñantes destinadas ao pago de misas polas almas dos que estaban no purgatorio para así redimir os seus pecados. Da ponte tense
testemuña por escrito que xa existía no ano 1660 ou sexa que como mínimo
é do século XVII, pero polo seu arco oxival se sospeita que podería ser do
século XIV.
Outra perspectiva da ponte co seu peto de ánimas
Ainda se conserva a carón da ponte o camiño de Feira de Doce ou Camiño Vello. Esta corredoría nacía no lugar de Feira de Doce onde enlazaba coa Calzada Real a Baiona e servía de entrada á Praza de Paradela para peóns e carruaxes procedentes de Tui, o Baixo Miño e a raia con Portugal.
Leiras pegadas ao río e de fondo a serra do Galiñeiro
Seguimos a andaina pola marxe esquerda do río Miñor, neste tramo o río descende
tranquilo. Nesta parte hai algunhas leiras pegadas ao camiño e se poden atopar
prantas e árbores típicas do bosque de ribeira ou de galería (o nome de "galería" provén do feito que a súa
vexetación cobre o río formando unha especie de túnel, como se fose unha mina). As árbores mais comúns que atopamos son os amieiros, salgueiros, freixos, carballos e castiñeiros, aparte de arbustos e fentos. Os bosques de ribeira se caracterizan pola súa biodiversidade tanto vexetal como animal.
Folla de amieiro ou ameneiro
A pouco mais de 2 kms de comenzar o percorrido, chegamos a unha estrada e a cruzamos para
coller a marxe dereita do río, alí xa nos atopamos cun muiño de auga, un dos
varios que nos imos atopar ao longo do camiño, uns restaurados e outros en moi
mal estado.
Estas dúas castañas están dicindo cólleme
A partires de ahí a paisaxe se torna mais salvaxe, o río colle forza e se poden
ollar fervenzas e pozas. A 3 kms atoparemos unha
poza e unha fervenza nun emprazamento máxico. Este é o tramo mais espectacular sen dúbida de todo o percorrido, desde que pasamos a ponte de Paradela ata o barrio de Gonda que foi onde fixemos o avituallamento, estanos o río acompañando con treitos en que ata parece que estamos en medio dunha xungla.
Pequeno salto no río Morgadáns
Aos 3,5 kms voltamos a cruzar unha pequena estrada, que nos leva ata uns muiños abandonados e uns metros mais adiante nos
atopamos cos muiños da Serra restaurados pola comunidade de montes de
Peitieiros no ano 2004. O conxunto dos muiños está acompañado por un lavadoiro e un carro. Aquí nos desviamos á esquerda por unha levada do muiño que está mais arriba e logo voltamos para atrás de novo aos muiños para seguir a ruta subindo as escaleiras.
Muiños da Serra
A ruta segue pola beira do río ata que chegamos a unha pequena pontella que collemos á dereita para achegarnos ata unha estrada porque un coche nos traía o avituallamento. Voltamos para atrás ata esa pontella e collemos de frente, a partires de ahí comenza o camiño de volta por Gondomar que agás uns tramos de pista forestal vai ser case todo por pequenas estradas.
Este tramo do camiño asemella sacado de Sleepy Hollow
Desta segunda parte cabe destacar que nos atopamos con algún lavadoiro, cruceiros e o mais interesante está ao chegar xa a Gondomar na zona que se chama Bravo, onde poidemos ver o acueducto do Bravo, que ainda que semella unha ponte é un acueducto.
Lavodoiro na parroquia de Morgadáns (Gondomar)
Este acueduto do século XVII salva as augas do río Vilaza e
forma parte da canle de regadío que, desde o seu inicio en Vilaza, alcanzaba as
terras do Pazo de Baludio en Mañufe, de 1623. Consta de tres bóvedas laterais
con arcos de tipo conopial. Sobre unha rocha localizada nas proximidades do seu percorrido aparece unha
inscrición que reza “A JUAN PSE ANO DE 1696”. É unha mágoa que o entorno onde se atopa o acueducto estexa tan abandonado e sen sinalizar.
Acueducto do Bravo
En resume, ruta moi recomendable de facer, prácticamente cha e que da para facer moitas fotos e que se pode facer ida e volta senón se quere facer o tramo por asfalto.
Vistas de Gondomar desde o camiño de volta coa Groba de fondo
